"Γιατί εγώ είναι ένας άλλος"

Φταίξαμε 'μείς που θελήσαμε να χωρέσουμε τη ζωή σε μια αράδα νότες, μοναχικές, είπε. Και τι να πεί, πώς να το πεί.. Χάθηκε απ τον κόσμο η "γαλήνη", κι ας κάνουν πως δέν το καταλαβαίνουνε, ξεχνάς εύκολα μές στον πολύ τον κόσμο γιατί φωνάζουνε, γελάνε, τρέχουν, χορεύουν, μεθάνε, γαμιούνται, μα όταν μένουν μόνοι κι αυτοί θ' αναρρωτιούνται που να χει πάει η γαλήνη. Άλλοι λένε πως χάθηκε ξαφνικά, συνάμα μ' ένα παράξενα καμμωμένο μήλο κι άλλοι πως κρύβεται καλά απ' τους ανθρώπους, και αμα τύχει και την δείς θα ναι βαλμένη μέσα σε χοντρά αγκαθωτά συρματοπλέγματα που άμα τα ακουμπήσεις σε χτυπάει ρεύμα ηλεκτρικό. Δέν είναι αυτός καιρός ρε φίλε για ανθρώπους, είπε, αλλιώς τους περιμένεις, αλλιώς φαίνονται, αλλιώς είναι, κι αλλιώς θέλει να γίνουνε.. εγώ νόμιζα πως τ' αστέρια είναι στη γή κι αυτά τα στείλανε στον ουρανό, για πάντα στον ουρανό, είπε, και σκύβωντας το κεφάλι σαν να βούρκωσε λίγο, όμορφα, αντρικά, όχι σαν καμιά γυναικούλα. Εγώ όμως τον είχα δεί πως χόρευε και πως τον κοιτούσανε τ' αστέρια απο κάτω και 'κείνος χαμογέλαγε σαν παιδάκι που του 'δωσαν ζαχαρωτά. Σάν να απαξίωνε κάπως την μελαγχολική ου σκέψη. 'Ομως ήδη είχα γίνει αυτός και αυτός ήμουν εγώ. 'Ισως να 'χουνε κρύψει τη γαλήνη στις πίστες, σκέφτηκα, κι ευθύς μου 'ρχονται στη μνήμη όλες οι πίστες.. τη μιά η πίστα ήτανε φουσκωτή κι εγώ χοροπηδούσα μέσα, την άλλη ήτανε πεζοδρόμιο και γω απάνω του έδινα τα πρώτα μου φυλαγμένα φιλιά, άλλες φορές μου 'μοιαξε με δυό πικάπ και ήταν κι άλλες που δέν την θυμάμαι κάν γιατί κάποιος θα με κοιτούσε κατάματα χαμογελώντας και δέν την συγκράτησα. Μείνε, σέ παρακαλώ μείνε, έστω για λίγο κι άσε μετά να χαθώ ώς με όλα ήθισται να γίνεται κι άς αφήσουμε ετσι να ζήσει ο θεός κι ας μην τον γνωρίσουμε ποτέ, θα σημαίνει πως δέν χρειάστηκε. Εγώ θα χω για θεό εσένα κι εσένα θα λατρεύω και δέν θα με νοιάξει αν δέν ζήσω τις ζωές που υποσχέθηκα, θα σου στήσω θρόνο να μου παίζεις κάθε μέρα το τραγούδι που σου 'γραψα, εκείνες τις νότες τις όμορφα αραδιασμένες. 'Ας είν' τα σύννεφα σκιές, πανδώρια οι λαμνοκόποι, και γώ να τρέμω όπως τότε μες στον τρελό χορό, κι ας μην τον γνωρίσουμε ποτέ τον Θεό, θα σημαίνει πως δέν χρειάστηκε..

ΔόικοςΔ. Cop.2009