Είναι το πάτωμα αστραφτερό γυαλί
τα φώτα πάνω του μοιάζουν να αιωρούνται,
είν' η ζωή που την εζήλεψα πολύ
κι όλα τα θελω μου θεονήστικα κοιμούνται.
Ζητάει ο Κύριος φωτιά για να καεί
το όνειρο του δέν μπορεί να περιμένει,
θέλει την ώρα που γεμίζει με στοργή
η ξεχασμένη του καρδιά να 'ναι πιο ξένη.
Θα 'ρθεί κι η πόρνη με περπάτημα βαρύ
μια ομορφιά απο τον ήλιο ξεχασμένη,
να μας θυμίσει πως μετριέται η ντροπή
μ' ανάσες που 'τυχε να βρούν το ίδιο αστέρι.
Ξεκόλα πάτωμα να 'νοίξουν οι ουρανοί
μου παν τ' αστέρια πως το βράδυ δεν θα ρθούνε,
η αγάπη λάμπει σαν τ' αστραφτερό γυαλί
θα ρθεί το αύριο πιο θαμπό, να ονειρευτούμε.
ΔοίκοςΔ. Cop.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου