Νυχτερινός Περίπατος

Για τον Γ.Σ.

Λίγο πριν έρθει το δείλι,
βιαστικά
θα γίνεσαι παιδί.
Για να μη σ' εύρει μόνο
και ανήμπορο
το σκοτάδι,
ή για να το καταλάβεις
κάπως αργά,
σαν να μην είσαι ακόμη έτοιμος
ν' αντέξεις τέτοιο φόρτο.

Μην ξεχνάς, αύριο
με το χάραμα
έχεις να ξαναγεννηθείς.
Κι ως το καταμεσήμερο
να ζήσεις τη ζωή.
Με αυθόρμητα χαμόγελα,
επίμονα κοιτάγματα,
αγκαλιές,
ποιηματάκια
που κάποτε σ΄άρεσαν
και έγιναν τώρα προσευχές,
παιχνίδια
στο σχολικό προαύλιο
που 'γίναν ρητωρείες,
και μια φλύαρη ανυπομονησία
ακόμη κι εσύ
για το τι θα γίνει μετά.
Τί θα μείνει μετά.

Αύριο έχεις να ξαναγεννηθείς,
να 'ρθείς
γυμνός ξανά,
χωρίς αιδώ και αντιρρήσεις,
χωρίς υποσχέσεις και υπάρχοντα
ή άλλα αγαθά.
Έτοιμος σαν από πάντα,
για καινούρια όνειρα,
για βήματα γοργά,
για να βρείς
κάτι που έχασες,
κάτι που ξέχασες,
κάτι που λαχταράς.
Έτοιμος για έναν ακόμη
νυχτερινό μοναχικό περίπατο,
και ας μην ξέρεις που θα βγάλει
κι αυτή τη φορά.

Μα όταν σιγοκλαίς,
όταν απλώνεται
στους δρόμους η νύχτα,
θα σαι περήφανος
και κάποτε,
τα σοκάκια που γυρνάς
θα 'ναι γνωστά.
Και τότε θα ξέρεις.
Αλλά μην το πείς πουθενά,
δεν θα χρειάζεται.
Θα 'ρθουν οι φίλοι,
με μάτια υγρά
βήματα δειλά
και μάλλον θα 'ναι
όπως και τότε
πάλι αργά.


Υ.Γ.
Μεσ' σε χαλάσματα θα κρύβω την οδύνη μου,
να μην τη βρει το αρχαίο φως των αστεριών.
Δε θα ζηλέψω τη στοργή ούτε τη γκρίνια σου,
μόνο θέλω να 'ρθείς και να μου πεις ξανά ότι ζώ.




Δόικος Δ. Cop.2014