Αίνιγμα

Γυρνά στα χέρια της φωτιές

κι ύστερα σβήνει

σε δυο ποτάμια από ατέρμονες βροχές

Κρατά τα όνειρα του κόσμου

κι όλο βήχει

σαν να ξερνάει όσες μάτωσαν πληγές

Περνά η Άνοιξη, η Σιωπή

και είναι ερωτευμένη

μοιάζει οι καημοί να αλαργεύουν με ευχές

Ύστερα καίγεται ξανά

και διαφεντεύει

όλο τον κόσμο από ανήλιαγες στοές

Τη λένε κόρη και ο όχλος

τη ζηλεύει

δεν τη χαλάνε οι φωτιές κι οι αστραπές

Θέλει να μοιάσει με τον ήλιο

αλλοπαρμένη

πόσα αγόρια την ποθήσαν.. πόσες ψυχές...

Δόικος Δ. Cop. 2009